جهات افتراق دو شركت مذكور به شرح زیر می باشد:
شركت سهامی عام برای تامین سرمایه اقدام به پذیره نویسی عمومی می نماید ولی شركت سهامی خاص حق مراجعه به عامه را ندارد.
امكان صدور اوراق قرضه برای شركت سهامی عام وجود دارد ولی شركت سهامی خاص چنین حقی ندارد.
نقل وانتقال سهام در شركتهای سهامی عام مشروط به مووافقت سهامداران نیست. ولی در شركت سهامی خاص چنین نقل و انتقالی منوط به توافق مدیران یا مجامع عمومی شركت می تواد باشد.
سهام شركت سهامی عام قابل عرضه در بازار بورس می باشد ولی شركت سهامی خاص چنین اجازه ای ندارد.
حداقل سرمایه برای تاسیس شركت سهامی عام ٠٠٠/٠٠٠/٥ ریال می باشد در حالی كه حداقل سرمایه برای تاسیس شركت سهامی خاص ٠٠٠/٠٠٠/١ ریال می باشد .
مدیران و سهامداران شركت سهامی عام حداقل ٥ نفر و شركت سهامی خاص حداقل ٣ نفر می باشد (مواد ٣ و ١٠٧ ل.ا.ق.ت).

ماده ٤ لایحه اصلاح قانون تجارت می گوید : شركت سهامی به دو نوع تقسیم می شود: نوع اول - شركتهای سهامی عام هستند كه موسسین آنها قسمتی از سرمایه شركت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می كنند. نوع دوم - شركتهای سهامی خاص هستند كه تمام سرمایه آنها درموقع تاسیس منحصرا توسط موسسین تامین گردیده است.

برابر ماده اول لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب ٢٤ اسفندماه ١٣٤٧ كه می گوید: (شركت سهامی شركتی است كه سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آنها است) در شركت سهامی سرمایه شركت به سهام متساوی القیمه تقسیم شده مبلغ اسمی سهام و حتی در صورت تجزیه آن به قطعات سهام باید متساوی باشد.
تجزیه سهم بدین صورت است كه هر سهم ممكن است به چند قطعه معین كه (پاره سهم) نامیده می شود تجزیه گردد. هر پاره سهم دارای ارزش معین بوده ولی فاقد حقوق مربوط به یك سهم می باشد و مجموع آنها یك سهم را تشكیل می دهد.

در مورد ماهیت حقوقی شركت دو نظریه مختلف وجود دارد:
دسته اول معتقدند كه شركت قراردادی بیش نیست كه بین شركائ تنظیم می گردد و دسته دوم می گویند كه شركت تجارتی شخصیت حقوقی مستقل دارد.
دلایل دسته اول از این قرار است:
اولا: سهامدار قبلا با پذیره نویسی یا خرید سهام شركت رضایت خود را اعلام می نماید و چنین عملی در واقع امضای قرار داد شركت می باشد.
ثانیا: اختیارات مجامع عموی شركت ناشی از عقد است و سهامداران به مجامع مذكور اختیار می دهند تا تصمیمات در امور شركت بر مبنای اكثریت آرا اتخاذ گردد و بدین ترتیب اقلیت اراده اكثریت را مورد قبول قرار می دهند.