برند (BRAND) چیست؟
برند (BRAND) چیست؟
در میان چندین هزار محصولی که در طول تاریخ و به ویژه در عصر صنعتی اختراع، ابداع و ایجاد شده تعداد محدودی توانسته اند نه تنها در بازار داخلی بلکه در عرصه های جهانی نیز نفوذ یافته و حضوری پایدار بیابند فاکتورهایی چون کیفیت، قیمت و خدمات بعد از فروش، ارزش اعتباری و اجتماعی خاص و غیرسرمایه ای و غیر سخت افزاری این گونه کالا و خدمات موجب گردیده که اصطلاحاً آنها را «برند» بنامند.
به طور خلاصه برند دارایی نامشهود (نهفته) یک محصول یا یک خدمت می باشد که شامل پارامترهای زیادی از جمله نام، اصطلاح، علائم، نماد، آرم، طرح، سابقه ذهنی مشتریان و مصرف کنندگان، ماندگاری در بازار، اصالت (کپی صرف نبودن)، و داشتن اعتماد و اعتبار ماندگار نزد مشتریان می باشد. برند مختص سازه و کالا نمی باشد بلکه خدمات از نوع بانک، بیمه، مقوله مدیریت و سیستم های پولی و نرم افزاری را نیز در بر می گیرد.
محصولی را می توان برند نامید که از ارزش اعتباری و اجتماعی بالا برخوردار باشد و با رعایت اصول متنوعی که منجر به رضایت مستمر مشتریان می شود، اعتماد بازار مصرف را به خود جلب کرده باشد.کیفیت و ثبات کیفی، قیمت مناسب و نوسان پایین آن، دسترسی آسان به خدمات بعد از فروش، عدم نگرش سودآوری صرف مالکین در عرضه عمومی محصول و به طور کلی توانمندی و صداقت حرفه ای دست اندرکاران می تواند محصولی را به یک برند تبدیل نماید.
امروزه، ممالکی را توسعه یافته و دارای اقتصاد قوی می بینیم که در چرخه تولید آنها محصولات و خدماتی که به یک برند تبدیل شده باشند، زیاد می شود. کشور آلمان به اتکاء برندهایی چون مرسدس بنز (MERCEDES BENZ) و بی، ام، و (B.M.W)؛ انگلستان در سایه برندهای بیمه ای و بانکی خود چون لویدز ( LLOYDS) ؛ کره با برندهایی چون هیوندایی ( HYUNDAI) ، ال، جی (LG) و سامسونگ ( SAMSUNG)؛ ژاپن با برندهایی چون تویوتا ( TOYOTA) ، سونی (SONY)، پاناسونیک (PANASONIC) ؛ و فرانسه با برندهایی چون ایرباس (AIRBUS)، صنعت عطر و ادکلن و لباس، پژو (PEUGEOT) و پورشه ( PORSCHE)؛ و آمریکا با برندهایی چون جنرال موتور (ْGM)، جنرال الکتریک ( GE)، کاترپیلار(CATERPILLAR)،کوکاکولا (COCACOLA)، مایکروسافت ( MICROSOFT)، آی.بی.ام (IBM)، بوئینگ (BOEING)؛ فنلاند بر مبنای برندی چون نوکیا (NOKIA)؛ سوئد با برندی چون IKEA؛ هلند با برندی چون فیلیپس (PHILIPS) ؛ سوئیس بابرندی چون نستله (NESTLE) ؛ و هند بر مبنای صنعت چای و برنج خود برندهایی از این دست، حجم عظیمی از بازار مصرف را در اختیار خود گرفته اند. و توانسته اند تا عمق جنگل های دور افتاده آفریقا و محل سکونت اسکیموها در قطب جنوب و شمال نفوذ نمایند.از 21 برند خوشنام در جهان 12 برند آمریکایی، 3 مورد ژاپنی، 3 مورد آلمانی و بقیه متعلق به سایر کشورها می باشد. ارزش برند (BRAND VALUE) کوکاکولا در سال 2009 شصت و هشت میلیارد، گوگل 32 میلیارد، تویوتا 32 میلیارد، دایملر بنز 24 میلیارد، سامسونگ 5/17 میلیارد و فراری 5/3 میلیارد دلار بوده است.
بی تردید در هر سرزمین و بر مبنای مزیت های خدادادی و عمدتاً اکتسابی و تحصیلی، امکان بوجود آمدن برند وجود دارد ولیکن مستلزم آگاهی، مدیریت، هدایت و پشتیبانی برای ایجاد برند می باشد.
در کشور عزیز ما ایران علیرغم اینکه زمینه ها و زیر ساخت ها و استعدادهای زیادی برای شکل گیری و شکل دادن به موضوع «برند» وجود دارد ولیکن بدلیل عدم نگرش سیستمی به این مقوله ارزشمند شاهد بی ترتیبی های فراوان و از دست رفتن فرصت های بیشمار در این زمینه می باشیم.
عده ای به اتکاء منابع پولی ارزان محصولی را کپی و حتی با ساخت آن در سایر کشورها و ورود به عنوان محصولی داخلی و باز در سایه همان منابع به تبلیغات رنگارنگ، برگزاری همایش ها و مراسم خود فرمایشی و خرید و غصب عناوینی چون اولین، بهترین، قهرمان قهرمانان و نمونه، مشتری و مصرف کننده را به گمراهی و بیراهه می کشانند و چند صباحی در بازار مصرف می تازند و گرد و خاک می نمایند. لیکن تعدادی هستند که صبورانه به تولید اصولی محصول و خدمات ارزشمند می پردازند و صبورانه لیک به دلیل عدم توسل به جوسازی ها و ارتباطات ویژه در سایه به راه خود ادامه می دهند.
بی تردید در صورت شناسایی این پدیده ها و دادن فرصت لازم به آنها و پشتیبانی و راهنمایی آنها می توان گام های بزرگی در راستای «برند» سازی در کشور و نفوذ به بازارهای رقابتی بین المللی برداشت برای سامان بخشی به نیازهای پیش گفته و بر مبنای تصمیم نمایندگان رئیس جمهور در کار گروه کنترل بازار (وزیر بازرگانی، وزیر صنایع، وزیر جهاد کشاورزی و وزیر دادگستری) که براساس اصل 127 قانون اساسی رسمیت یافته است.
کمیسیونی در سازمان توسعه تجارت بنام کمیسیون «برند» شکل گرفته که در آن نمایندگانی از وزارتخانه های بازرگانی، صنایع، جهاد کشاورزی، دادگستری، وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی، ثبت و اسناد، صدا و سیما، و بالاخره اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون شکل گرفته که امید می رود به اتکاء اختیارات قانونی بتواند به آشفتگی در این مقوله پایان بدهند و دستاوردهای قابل قبولی برای احقاق حقوق واجدین شایستگی برای «برند» شدن و کسب حقوق حقه خود در بازارهای بین المللی بردارند.بی تردید همکاری همه اندیشمندان، کارشناسان و دست اندرکاران، به توفیق مورد انتظار از این هسته کمکی شایان می نماید.
به طور خلاصه برند دارایی نامشهود (نهفته) یک محصول یا یک خدمت می باشد که شامل پارامترهای زیادی از جمله نام، اصطلاح، علائم، نماد، آرم، طرح، سابقه ذهنی مشتریان و مصرف کنندگان، ماندگاری در بازار، اصالت (کپی صرف نبودن)، و داشتن اعتماد و اعتبار ماندگار نزد مشتریان می باشد. برند مختص سازه و کالا نمی باشد بلکه خدمات از نوع بانک، بیمه، مقوله مدیریت و سیستم های پولی و نرم افزاری را نیز در بر می گیرد.
محصولی را می توان برند نامید که از ارزش اعتباری و اجتماعی بالا برخوردار باشد و با رعایت اصول متنوعی که منجر به رضایت مستمر مشتریان می شود، اعتماد بازار مصرف را به خود جلب کرده باشد.کیفیت و ثبات کیفی، قیمت مناسب و نوسان پایین آن، دسترسی آسان به خدمات بعد از فروش، عدم نگرش سودآوری صرف مالکین در عرضه عمومی محصول و به طور کلی توانمندی و صداقت حرفه ای دست اندرکاران می تواند محصولی را به یک برند تبدیل نماید.
امروزه، ممالکی را توسعه یافته و دارای اقتصاد قوی می بینیم که در چرخه تولید آنها محصولات و خدماتی که به یک برند تبدیل شده باشند، زیاد می شود. کشور آلمان به اتکاء برندهایی چون مرسدس بنز (MERCEDES BENZ) و بی، ام، و (B.M.W)؛ انگلستان در سایه برندهای بیمه ای و بانکی خود چون لویدز ( LLOYDS) ؛ کره با برندهایی چون هیوندایی ( HYUNDAI) ، ال، جی (LG) و سامسونگ ( SAMSUNG)؛ ژاپن با برندهایی چون تویوتا ( TOYOTA) ، سونی (SONY)، پاناسونیک (PANASONIC) ؛ و فرانسه با برندهایی چون ایرباس (AIRBUS)، صنعت عطر و ادکلن و لباس، پژو (PEUGEOT) و پورشه ( PORSCHE)؛ و آمریکا با برندهایی چون جنرال موتور (ْGM)، جنرال الکتریک ( GE)، کاترپیلار(CATERPILLAR)،کوکاکولا (COCACOLA)، مایکروسافت ( MICROSOFT)، آی.بی.ام (IBM)، بوئینگ (BOEING)؛ فنلاند بر مبنای برندی چون نوکیا (NOKIA)؛ سوئد با برندی چون IKEA؛ هلند با برندی چون فیلیپس (PHILIPS) ؛ سوئیس بابرندی چون نستله (NESTLE) ؛ و هند بر مبنای صنعت چای و برنج خود برندهایی از این دست، حجم عظیمی از بازار مصرف را در اختیار خود گرفته اند. و توانسته اند تا عمق جنگل های دور افتاده آفریقا و محل سکونت اسکیموها در قطب جنوب و شمال نفوذ نمایند.از 21 برند خوشنام در جهان 12 برند آمریکایی، 3 مورد ژاپنی، 3 مورد آلمانی و بقیه متعلق به سایر کشورها می باشد. ارزش برند (BRAND VALUE) کوکاکولا در سال 2009 شصت و هشت میلیارد، گوگل 32 میلیارد، تویوتا 32 میلیارد، دایملر بنز 24 میلیارد، سامسونگ 5/17 میلیارد و فراری 5/3 میلیارد دلار بوده است.
بی تردید در هر سرزمین و بر مبنای مزیت های خدادادی و عمدتاً اکتسابی و تحصیلی، امکان بوجود آمدن برند وجود دارد ولیکن مستلزم آگاهی، مدیریت، هدایت و پشتیبانی برای ایجاد برند می باشد.
در کشور عزیز ما ایران علیرغم اینکه زمینه ها و زیر ساخت ها و استعدادهای زیادی برای شکل گیری و شکل دادن به موضوع «برند» وجود دارد ولیکن بدلیل عدم نگرش سیستمی به این مقوله ارزشمند شاهد بی ترتیبی های فراوان و از دست رفتن فرصت های بیشمار در این زمینه می باشیم.
عده ای به اتکاء منابع پولی ارزان محصولی را کپی و حتی با ساخت آن در سایر کشورها و ورود به عنوان محصولی داخلی و باز در سایه همان منابع به تبلیغات رنگارنگ، برگزاری همایش ها و مراسم خود فرمایشی و خرید و غصب عناوینی چون اولین، بهترین، قهرمان قهرمانان و نمونه، مشتری و مصرف کننده را به گمراهی و بیراهه می کشانند و چند صباحی در بازار مصرف می تازند و گرد و خاک می نمایند. لیکن تعدادی هستند که صبورانه به تولید اصولی محصول و خدمات ارزشمند می پردازند و صبورانه لیک به دلیل عدم توسل به جوسازی ها و ارتباطات ویژه در سایه به راه خود ادامه می دهند.
بی تردید در صورت شناسایی این پدیده ها و دادن فرصت لازم به آنها و پشتیبانی و راهنمایی آنها می توان گام های بزرگی در راستای «برند» سازی در کشور و نفوذ به بازارهای رقابتی بین المللی برداشت برای سامان بخشی به نیازهای پیش گفته و بر مبنای تصمیم نمایندگان رئیس جمهور در کار گروه کنترل بازار (وزیر بازرگانی، وزیر صنایع، وزیر جهاد کشاورزی و وزیر دادگستری) که براساس اصل 127 قانون اساسی رسمیت یافته است.
کمیسیونی در سازمان توسعه تجارت بنام کمیسیون «برند» شکل گرفته که در آن نمایندگانی از وزارتخانه های بازرگانی، صنایع، جهاد کشاورزی، دادگستری، وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی، ثبت و اسناد، صدا و سیما، و بالاخره اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون شکل گرفته که امید می رود به اتکاء اختیارات قانونی بتواند به آشفتگی در این مقوله پایان بدهند و دستاوردهای قابل قبولی برای احقاق حقوق واجدین شایستگی برای «برند» شدن و کسب حقوق حقه خود در بازارهای بین المللی بردارند.بی تردید همکاری همه اندیشمندان، کارشناسان و دست اندرکاران، به توفیق مورد انتظار از این هسته کمکی شایان می نماید.
