برخی دلایل دیگر مربوط به موانع و محدودیت های داخل خود شركت و برخی دیگر تسهیلاتی است كه در تشكیل شركتهای دیگر وجود دارد می باشد كه ذیلا بدان اشاره می شود:
- ماده ١٤٨ ق.ت. می گوید: (هیچ شریك با مسئولیت نمی تواند بدون رضایت سایر شركا شخص ثالثی را با انتقال تمام یا قسمتی از سهم الشركه خود به او داخل در شركت كند) و این خود محدودیت بزرگی است كه برای شریك شركت مذكور قائل شده است و آنها را به سمت تشكیل شركت های سرمایه ای می كشاند.
- گر شخصی بدون رضایت سایر شركا داخل شركت شود این شخص نه حق دخالت در اداره شركت و نه حق تفتیش درامور شركت را خواهد داشت. این مطلب كه در ماده ١٤٩ ق.ت. آمده شركای شركت را با محدودیت بزرگی مواجه می سازد.
- مطلب دیگر در ماده ١٥٥ ق.ت آمد است. ماده مذكور می گوید:(هركس به عنوان شریك با مسئولیت محدود در شركت مختلط غیر سهامی موجودی داخل شود تا معادل سهم الشركه خود مسئول قروضی خواهد بود كه شركت قبل از ورود او داشته خواه اسم شركت عوض شده یا نشده باشد. هر شرطی كه بر خلاف این ترتیب باشد در مقابل اشخاص ثالث كان لم یكن خواهد بود).
- توسعه شركت های سهامی در قرون اخیر و امكان تشكیل شركت با مسئولیت محدود باعث شده است تا روز به روز اهمیت این شركت های كاسته شود. در روزگاران گذشته اگر محدود بودن مسئولیت شركایی كه سرمایه به این شركت ها می آورند باعث میل و رغبت آنها به این شركت ها می شد امروزه با وجود شركت های سهامی و با مسئولیت محدود كه مسئولیت همه شركا به میزان سرمایه آنهاست و از طرف دیگر برخلاف شركت مختلط غیرسهامی در انتخاب مدیران و اداره امور شركت نقش مستقیم دارند دیگر شركت مختلط آن اهمیت سابق خود را از دست داده و اشخاص سرمایه گذار را به سمت تشكیل شركتهای سهامی یا با مسئولیت محدود سوق می دهد. و از طرف دیگرفوت یا محجوریت شركا یا مدیر نیز تاثیری در امورشركت نداشته و شركا می توانند با تعیین مدیر یا مدیران دیگرموجودیت شركت را حفظ كنند.
مجموعه این عوامل و عوامل دیگری كه باشركت های دیگر یكسان است سبب شده اند كه امروزه این شركت ها مهجور بمانند به گونه ای كه از بدو تدوین قانون شاید تعداد انگشت شماری از این نوع شركت ها تشكیل و به ثبت رسیده باشد.